Teatr odwołuje się niemal do wszystkich zmysłów człowieka, łączy obraz, ruch, dźwięk może również odwoływać się do zmysłu węchu i dotyku. W naszym przekazie artystycznym podczas realizacji projektu edukacji kulturalnej PAP OFF zajmujemy się improwizacją. Jest to metoda teatralna rozwijająca się bardzo dynamicznie prowadząc do wzajemnej akceptacji i przyjaźni. W improwizacji nie ma lepszych ani gorszych, wszyscy zaczynają na tym samym poziomie. W czasach gdy sztuka jest bardzo przetworzona, improwizacja jest powrotem do korzeni. Za każdym razem powstaje coś niepowtarzalnego, w impro nic nie jest wyreżyserowane, widzimy wpadki i próby wybrnięcia z tarapatów. Jest biała kartka i chwila by ją zapełnić jedyne co musimy by to zrobić to wzajemnie się słuchać – wówczas dzieje się magia, ta która jest we wspólnej radości, śmiechu i zabawie.
Podczas dziecięcych improwizacji teatralnych tworzymy „tu i teraz” – daje to uczestnikom niesamowitą frajdę pozwalając na wyjątkową kreację. Marzec to miesiąc w którym skupiamy się na improwizacji teatralnej podczas naszych warsztatów. Spotkanie z improwizacją rozpoczęliśmy od teatru cieni.
Teatr cieni – to rodzaj teatru w którym widz obserwuje na ekranie cienie rzucane przez lalki teatralne, dekoracje, rekwizyty oraz aktorów. Nasze zabawy w teatr cieni podzieliliśmy na dwie części: cień rzucany kukiełkami i druga część gra aktorska z rekwizytami. Nawiązując do innowacji związanych z teatrem cieni wykorzystaliśmy do naszej scenografii, różnego rodzaju zdjęcia i grafiki rzucane przez projektor na ekran teatru. Już sam ten fakt wzbudził w dzieciach wiele pozytywnych emocji. Improwizacje na tle zamku czy drzew w sadzie z wykorzystaniem różnych rekwizytów były realizowane przy ogromnym aplauzie widowni.
Kreatywność naszych przedszkolaków, otwartość i uważność na wszystkich uczestników działań artystycznych była miłym zaskoczeniem dla dorosłych, którzy ośmieleni dziecięcą zabawą w teatr improwizacji przyłączali się do wspólnych działań. Nawet 3-latki odnalazły się w działaniach improwizacyjnych ucząc tym samym otwartości dorosłych. Tworząc improwizacje wszyscy byliśmy aktorami i widzami jednocześnie. Wspólnym „ochom” i „achom” nie było końca.
Z niecierpliwością czekamy na kolejne warsztaty improwizacji teatralnej podczas których tworząc performance przestrzeni będziemy świętować Międzynarodowy Dzień Teatru.
