Światoczuły magiczny świat – sztuka wizualna. Pinokio.Projekt edukacji kulturalnej” Sztuka z innej bajki- wystarczy chcieć!”
Myślenie wizualne to myślenie obrazami. Według naukowców ludzie odbierają informacje, które do nich docierają, werbalnie oraz wizualnie. Myślenie wizualne to zdolność do myślenia poprzez obraz, poprzez wizualizację, odbywa się ono w naszej głowie i jest elementem procesów poznawczych. To metoda pracy, w której wykorzystuje się proste schematy graficzne, łączy się je ze słowami w celu lepszego zapamiętania przedstawionych informacji. Fragmenty prezentacji przygotowanej na dzisiejsze zajęcia pozwoliły nam na odkrywanie magicznego świata fotografii. Sprzęt fotograficzny, który dzieci mogły obejrzeć i wypróbować pozwolił wszystkim wcielić się w rolę fotografa- twórcy zdjęć analogowych i cyfrowych.
W drugiej części warsztatu zajęliśmy się fotografią – Fotografia (photos- światło, graphein- rysować, pisać ) rysowanie za pomocą światła -zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Przed rozpoczęciem działań z fotografią cyfrową ( Fotografia z lotu ptaka , fotografia żabia oraz fotografia slow motion )inspirowaliśmy się zdjęciami oglądanymi na projektorze. Warsztat fotograficzny nawiązał do bajki Pinokio, która przestrzega przed obcymi i poddaje do przemyślenia pytanie: Czy zawsze warto słuchać innych i robić to co proponują? Tak jak nie powinniśmy pozwolić by każdy kto chce nas fotografował.
Spotkanie zakończyliśmy fotografią natychmiastową- w której istotny był impuls, akcja i reakcja.
Zebrane zdjęcia odzwierciedlały różnorodność spojrzeń na świat, pełne emocji i spontaniczności. Dzieci zyskały nie tylko nowe umiejętności, ale również świeże spojrzenie na sztukę fotografii. Każde zdjęcie miało swój unikalny moment, który został uwieczniony dzięki szybkiemu refleksowi i otwartości na chwilę.
Przedszkolaki odnalazły w sobie artystów, którzy potrafią dostrzec piękno w codziennych sytuacjach. Choć każda z grup wróciła do sali innym zdjęciem, wszyscy podzielali jedno wspólne doświadczenie – odkrycie, że warto czasem zaufać sobie i podążać własną ścieżką.
