Matematyka i sztuka są ze sobą bliższe niż mogłoby się wydawać. Artyści wykorzystują matematykę jako narzędzie w swojej pracy twórczej. Pani Monika zaprosiła nas do obejrzenia krótkiej prezentacji o matematycznych potyczkach ze sztuką prowadzonych przez Romana Opałkę i Ryszarda Winiarskiego.
Roman Opałka w 1965 roku siedząc w kawiarni z nudów zapisywał rzędy kolejnych liczb od jedynki. Tak powstał pomysł koncepcji o nazwie Opalka1965/ od 1 do nieskończoności. Pojedyncze prace to Obrazy liczone albo Detale. Zawsze mają ten sam rozmiar 196×135 cm. Autor zapełniał stopniowo całą powierzchnię płótna równymi rzędami cyfr składających się na kolejne liczby. Zawsze starannie, pędzelkiem z biała farbą.
Ryszard Winiarski stworzył teorię programowania obrazów, opartą na rachunku prawdopodobieństwa. Jego prace nazywane są obszarami lub prezentacjami. Przypominają one plansze do gry. Winiarski dzielił płótno na małe kwadraciki- podczas malowania rzucał kostką i to przypadek decydował, czy kolejna kratka będzie biała czy czarna.
Nasze działania rozpoczęliśmy od połączenia matematyki ze sztuką z wykorzystaniem klocków korbo. Tworzyliśmy na matach dzieła Romana Opałki i Ryszarda Winiarskiego. Sprawdzaliśmy czy przypadkowe rzuty kostką mogą stworzyć dzieło plastyczne. Dowiedzieliśmy się również czym jest autotematyzm. Doszliśmy również do wniosku, że sztuka współczesna wcale nie jest taka trudna, przecież takie działania robimy codziennie w przedszkolu 😊
