Tadeusz Kantor – polski malarz i reżyser , scenograf, teoretyk sztuki; kierował konspiracyjnym Teatrem Niezależnym, od 1955 teatrem Cricot 2, w którym wystawił adaptacje dramatów Stanisława Ignacego Witkiewicza, następnie własne przedstawienia. W swoich przedstawieniach Kantor zastosował elementy dla jego przedstawień charakterystyczne – aktorzy poruszający się niczym kukły, technika gry utrzymana jest w charakterze niemego filmu. W kolejnym przedstawieniu – Kantor posłużył się ambalażem; opakował czarną materią aktorów, co pozbawiło ich oraz przedmioty właściwego im kształtu, przemieniło ich w jednolitą materię. Kolejnym krokiem był „teatr informel”: poddający się przypadkowi, teatr automatyczny. W przedstawieniach aktorzy traktowani byli na równi z przedmiotami, pozbawieni indywidualności. Kantor poszukiwał właściwej formy dla swych scenicznych wypowiedzi powołując „teatr zerowy”, którego ideą było pozbawienie przedstawienia akcji, po porostu – dzianie się. Poszukiwania takie doprowadziły Kantora do rodzącego się wówczas na świecie happeningu. W 1965 odbyły się pierwsze polskie happeningi: Cricotage i Linia podziału, a dwa lata później List oraz Panoramiczny happening morski.
Zaczarowany cylinder to improwizacja w której istotną rolę w tworzeniu historii zaczarowanego cylindra odgrywa wyobraźnia i wrażliwość emocjonalna dziecka. Wchodzenie w rolę w działaniach pantomimicznych (przedstawiania zdarzenia za pomocą ruchu samego ciała) pozwoliło na stworzenie happeningu, w którym ważna jest muzyka. W drugim zadaniu kantorowski „teatr informel” poddający się przypadkowi pozwalił na puszczenie wodzy fantazji, gdzie uczestnicy (podczas gry) stworzyli coś z niczego, stali się przedmiotami, istotami różnych rodzajów i rozmiarów. Zaczarowany cylinder miał wiele przygód w Krainie Zaczarowanych Cylindrów. Dzieci wykorzystując pantomimę wyczarowywały z cylindra motyle, dinozaury, samochody i wiele innych, zwykłych i niezwykłych rzeczy. Podróż do Krainy Radości sprawiła, iż wszystkie cylindry tańczyły w rytm muzyki uwalniając niezmierzone pokłady radości, a w Krainie Zmian zaczarowany cylinder zamienił się w inną postać, którą prezentowaliśmy i odgrywaliśmy. Działania te były wyrazem nieskrępowanej ekspresji twórczej. Istotą happeningu jest najczęściej zaskoczenie odbiorcy improwizowane działania aktorów – wszystkie dzieci (nawet te najmłodsze) znakomicie spełniły swoje role.
