Spektakl bez aktora i widza nie jest możliwy. Teatr odwołuje się niemal do wszystkich zmysłów człowieka, łączy obraz, ruch, dźwięk może również odwoływać się do zmysłu węchu i dotyku. Bardzo lubimy improwizować podczas naszych warsztatów. Improwizacja to metoda teatralna rozwijająca się bardzo dynamicznie prowadząc do wzajemnej akceptacji i przyjaźni. W improwizacji nie ma lepszych ani gorszych wszyscy zaczynają na tym samym poziomie. W czasach gdy sztuka jest bardzo przetworzona, improwizacja jest powrotem do korzeni. Za każdym razem powstaje coś niepowtarzalnego, w impro nic nie jest wyreżyserowane, widzimy wpadki i próby wybrnięcia z tarapatów. Jest biała kartka i chwila by ją zapełnić jedyne co musimy by to zrobić to wzajemnie się słuchać i dzieje się magia we wspólnej radości, śmiechu i zabawie. Podczas dziecięcych improwizacji teatralnych tworzymy „tu i teraz” daje to uczestnikom niesamowitą frajdę pozwalając na wyjątkową kreacje tym razem w teatrze cieni.
Teatr cieni -to rodzaj teatru w którym widz obserwuje na ekranie cienie rzucane przez lalki teatralne, dekoracje, rekwizyty oraz aktorów. Nasze zabawy w teatr cieni podzieliliśmy na dwie części: cień rzucany kukiełkami i druga część gra aktorska z rekwizytami. Nawiązując do innowacji związanych z teatrem cieni wykorzystaliśmy do naszej scenografii różnego rodzaju zdjęcia i grafiki rzucane przez projektor na ekran teatru. Już sam ten fakt wzbudził w dzieciach wiele pozytywnych emocji. Improwizacje na tle zamku czy drzew w sadzie z wykorzystaniem różnych rekwizytów były realizowane przy ogromnym aplauzie widowni. Kreatywność naszych przedszkolaków, otwartość i uważność na wszystkich uczestników działań artystycznych była miłym doświadczeniem i potwierdzeniem otwartości małego człowieka na kulturę.
