Nie sądziłam, że kiedykolwiek taki temat będzie poruszany na stronie przedszkolnej, a także pomiędzy nami! Region świata, w którym żyjemy dotychczas wydawał się nam względnie bezpieczny, a działania zbrojne żywe były we wspomnieniach najstarszego pokolenia i ewentualnie na kartach książek i podręczników. Tymczasem rzeczywistość jest taka, że tuż za granicą naszego kraju, tuż obok nas, rozpoczął się właśnie największy konflikt międzynarodowy od II wojny światowej. Nie możemy udawać przed dziećmi, że nic się nie stało. Zresztą jak, kiedy z gorącym sercem uczestniczymy w rozlicznych zbiórkach, organizujemy pomoc dla uchodźców, gorączkowo czytamy np. Facebooka, gdzie i co dostarczyć… Jak zatem rozmawiać na te najtrudniejsze tematy i jak zapewnić dziecku emocjonalne bezpieczeństwo?
Udawać, że nie ma tematu nie damy rady – dziecko czuje, widzi, obserwuje, słyszy i robi to wszystko bardzo bacznie. Za chwilę wokół nas będzie bardzo dużo rówieśników naszych maluchów i osób dorosłych, których nazywać będziemy Uchodźcami, będziemy im nadal pomagać. Już słyszę te pytania dzieci: A kto to jest uchodźca? A dlaczego musieli wyjechać ze swojego kraju?
Nie chcemy namawiać, ani tym bardziej robić niczego, co byłoby naruszeniem poczucia bezpieczeństwa naszych przedszkolaków, ale to przecież rodzice i nauczyciele od najmłodszych lat starają się tłumaczyć dzieciom otaczającą ich rzeczywistość. Muszą pomóc im zrozumieć często tragiczne wydarzenia, o których słyszą dookoła.
Dlatego też zamieszczamy poniżej krótki tekst psychologa, który może podpowiedzieć nam/ upewnić nas, że to co robimy jest słuszne z punktu widzenia psychologii dziecka.
